maandag 20 maart 2017

Snelspelwijzer - Onze taal


Je weet dat je een taalgeek bent als je voor je plezier een spellingwijzer doorneemt. Je eergevoel wil dan ook dat je dat boekje weer zelfverzekerd dichtslaat want … dat wist je allemaal al. Datzelfde eergevoel wil het dan ook strikt geheim houden dat je af en toe ook wel eens iets moet opzoeken of nakijken. Gelukkig bestaat er dan zo’n snelspelwijzer die in je handtas of je broekzak past en die je stiekem onder je bureau of in de wc kunt raadplegen. Driewerf hoera!

Nee, alle gekheid op een stokje: iedereen heeft wel eens een opfrissing van de regels nodig en iedereen twijfelt wel eens aan een hoofdletter, een streepje of een afkorting. Of je nu dagelijks met taal bezig bent of niet, het maakt toch altijd een goede indruk als je mails zonder fouten kunt sturen of als er geen dt-fout in je klachtenbrief staat. En dat is net het handige aan dit boekje: je zet of legt het tussen je veel belangrijker materiaal op je bureau, je vergeet bijna dat het er is, tot je toch weer aan iets twijfelt en je het er snel bij kunt nemen:

85 mensen hebben zich ingeschreven. – Is dat met een hoofdletter?
Top secret – Moet daar een streepje tussen?
In the picture – Schrijf je dat met ‘the’ of ‘de’?
En moest het punt nu binnen of buiten de aanhalingstekens staan?

Je kent dit soort vragen vast wel. En dan ontstaat er ofwel een hele discussie op de werkvloer, ofwel moet je op het internet gaan zoeken naar het juiste antwoord, maar dat is ook niet altijd gemakkelijk te vinden. Oplossing: dat kleine boekje dat je ergens tussen die papieren hebt gelegd. Of in de schuif. Of … waar lag het ook weer?

Book Quotes


Dit is waarschijnlijk een van de meest ‘bookstagram’-boeken ooit en het verbaast me dat ik het nog niet vaker heb zien voorbijkomen op Instagram. Het is letterlijk een boek vol book quotes, maar dan interessant(er) gemaakt door het spelen met typografie en door de korte achtergrond over de auteur van de quote.

Er zijn quotes waar je om moet grinniken, quotes waar je bijna triest van wordt en quotes waar je het hele verhaal achter zou willen weten. Spijtig genoeg staat er niet altijd bij waar de quotes vandaan komen, maar daar zal het internet (waarschijnlijk en meestal) wel bij kunnen helpen.

Opnieuw een heel leuk cadeautje voor lezers, want:

“Ah, how good it is to be among people who are reading.” –Rainer Maria Rilke

#bookstagram #bookquotes #reading

Pyjama dagen



Ik volgde Sarah Andersen al op Instagram, dus ik was dolgelukkig toen ik zag dat ik haar ook in mijn boekenkast kon zetten. Deze verzameling comics over doodgewone dingen is zo herkenbaar en grappig, dat je je huisgenoten na élke comic wilt aanporren en zeggen: “haha kijk, lees deze … en deze! … haha, zo herkenbaar … dit ben ik! … haha, zo grappig …” Je raadt het al: geweldig irritant voor anderen, maar supergrappig voor jezelf.

Voor wie het woord ‘quirky’ nog niet kent, is dit trouwens de beste manier om de betekenis te leren. Het boekje is een en al ‘quirkiness’: het zit vol met (schattige) eigenaardige trekjes en het geeft je het gevoel dat je tenminste niet alleen bent met je quirky persoonlijkheid.


Het enige waar ik bang voor was, was het Nederlands. Omdat ik de Engelse comics ken en er bij vertalingen toch heel vaak iets verloren gaat, vreesde ik dat het zo’n geforceerde standaardtalige vertaling zou worden die helemaal niet natuurlijk aanvoelt en die afbreuk doet aan de humor. Maar dat was gelukkig niet het geval. Petje af voor de vertaalster, de quirkiness overleeft in het Nederlands!

Leuk als cadeautje voor iemand anders, maar nog leuker als cadeautje voor jezelf!

donderdag 16 maart 2017

The 500 Hidden Secrets of Lisbon


Toeval bestaat niet, en anders was het wel heel toevallig dat ik net een overzichtsfolder kreeg met dit boekje in toen we niet veel later naar Portugal zouden vertrekken. We moesten dringend onze uitstappen voorbereiden en aangezien ik vind dat teveel opzoekwerk vooraf de magie van het ontdekken onderuithaalt, had ik het steeds voor me uit geschoven. Gelukkig stak deze gids toen zijn hoofd binnen!

“Voorbereiden?”, zei de gids. “Nee joh. Kijk gewoon op welk kaartje jullie station ligt en kijk tijdens je ontdekkingstocht af en toe of er interessante plekjes in de buurt zijn. Ha! Voorbereiden …”

Zo gezegd, zo gedaan. We hebben wel even gekeken of er dingen waren die we écht niet wilden missen, maar verder zijn we op ons gevoel afgegaan. Rustig rondkuieren door de stad, per ongeluk interessante buurten ontdekken, in het park even op het kaartje kijken of er iets leuks in de omgeving is, en verder gewoon ons ding doen.

De combinatie van willekeurig rondlopen, de tips van onze gastvrouw volgen en het boekje bij de hand houden, was perfect voor ons. Natuurlijk kun je ook op voorhand een route uitstippelen of de tram nemen van nummertje naar nummertje: ieder z’n ding en deze fijne gids volgt gewoon jouw plan. Zeker een aanrader dus. Zo ontdekken we graag nog meer steden!

Turks Fruit (beeldroman)



Ik heb nooit de behoefte gevoeld om Turks Fruit te lezen, zeker niet nadat ik Wolkers’ stijl had leren kennen in Terug naar Oegstgeest. En toch kon ik het niet laten om zijn waarschijnlijk bekendste titel een kans te geven, mede omdat ik de eigenwijze mix van ‘hoge’ literatuur en het ‘kinderachtige’ van strips* wel weet te appreciëren. Een uitgestoken tong naar ivoren torens en ouderwets hokjesdenken, zeg maar. Een kans waar ik geen spijt van heb, maar die wel volledig in lijn met mijn verwachtingen lag.

Wolkers’ stijl is, hoe contradictorisch het ook mag klinken, verfijnd platvloers. Hij gaat seks, kots, pissen en schaamhaar niet uit de weg en ook zijn taalgebruik is vaak ongecensureerd.** En toch is hij geen Herman Brusselmans, die een sport lijkt te maken van shockeren an sich. Nee, Wolkers schrijft eerlijk, openhartig en ongecensureerd, maar lijkt dat enkel te doen om zijn verhaal over te brengen. Die bepaalde scenes zijn een onderdeel van zijn verhaal en die taal is nu eenmaal zijn manier van spreken. Het is bijna onschuldig hoe hij er geen graten in ziet om over het schaamhaar (excuseer, kuthaar) van zijn ‘vriendin’ te schrijven. Het is alsof hij nooit uit het Aards Paradijs geschopt is en de schaamte, samen met het strategisch geplaatste blaadje, nooit gekend heeft.

“Goed voor hem”, en een gevoel van bevrijding voor de ene lezer, ronduit “bah” voor de andere lezer, afhankelijk van hoe ver je zelf van het Aards Paradijs verwijderd bent. Maar of je nu zelf een bontjas van blaadjes verkiest of liever het adamskostuum draagt, toch is het waardevol om dit werk een eerlijke kans te geven. Andere levenswijzen en visies ontdekken is nooit verloren.

Het verhaal op zich is niets om over naar huis te schrijven, maar is ook zeker niet slecht. Waar het echt om lijkt te draaien in Turks Fruit is echter niet het verhaal, maar de kleurrijke (en soms geurige) herinneringen en indrukken. Het boek geeft eerder een gevoel en een indruk mee aan de lezer, dan een interessant plot. 

De bijzondere geïllustreerde uitgave sluit naadloos aan bij de stijl en het verhaal van Wolkers en daarvoor verdient de tekenaar zeker speciale erkenning. Chapeau, hoedje af, doe zo voort.


Heb jij Turks Fruit gelezen? Wat vond jij ervan?



* Er is echter niets kinderachtigs aan deze beeldroman (18+!) en de aanhalingstekens mogen duidelijk maken dat ik de mening niet deel dat (alle) beeldverhalen of strips kinderachtig zijn. Lees maar eens de prachtige strip Thorgal of de reeks van Vrije Vlucht.
** Een bloemlezing: schijten, pleepapier, stinkend gemene wijf, kut is kut, zeikertje, melkzwabbers, kontjeneuken, ansjoviskutje, schijterij enz.