Slapen met draken

De bijzondere kaft van Slapen met Draken omarmt geen verhaal, maar een soort vertelling. Een vertelling waarin de auteur probeert over te brengen wat depressie voor haar is en wat het met haar doet.

Ik hoor nog steeds verhalen van mensen die zeggen dat anderen hen vertellen dat ze gewoon moeten opstaan en dingen ondernemen om zich beter te voelen. Maar deze tekst – en vooral deze illustraties – maken duidelijk hoe ‘gewoon’ soms bijna onmogelijk is en hoe vaak mensen met een depressie zichzelf inderdaad een schop onder hun eigen kont proberen te geven … om dan toch opnieuw kopje onder te gaan.

Het boekje maakt duidelijk dat zij hun depressie niet zíjn. Dat zij ook liever ‘gewoon’ uit hun bed komen en leuke dingen doen, maar dat ze soms de kracht niet hebben om tegen hun draken te vechten. Of dat hun draken hen gewoon weer meeslepen.

Het is niet gemakkelijk om te begrijpen wat een depressie echt is als je er zelf nooit mee geconfronteerd bent geweest, maar dit boekje helpt je om toch al wat inzicht te krijgen. Echt begrijpen zal misschien niet lukken, maar het is een begin en hopelijk helpt het de ‘gewoon maar’ snel de wereld uit.

De indoor moestuin

Het is zo leuk om bij de eerste zonnestralen zakken potgrond aan te slepen, moestuinbakken te kopen en te beginnen zaaien en planten dat het een lieve lust is,

MAAR:

-          Niet iedereen heeft een tuin of balkon

-          Na de eerste zonnestralen kan het nog flink vriezen

-          De omstandigheden zijn buiten niet altijd optimaal

-          Je wilt de rest van het jaar eigenlijk ook wel wat kunnen tuinieren

Voor die gevallen heb je dan een boek als De Indoor Moestuin. En er staat echt àlles in wat je moet weten: welke plant voor welk raam moet staan, welk kruid welke pot nodig heeft en hoe je een vijgenboom moet snoeien. Wie tijd en zin heeft kan het boek van de cover tot de achterflap lezen (én uitvoeren) en zo een perfecte binnenmoestuin aanleggen, wie minder geduld heeft kan naar de pagina’s per plantensoort bladeren (en iets minder perfectie nastreven).

Het boek is erg mooi vormgegeven met duidelijke foto’s, vlot geschreven teksten en net de hoeveelheid informatie die je nodig hebt. Wat ook erg handig is, zijn de jaarplanner voor je moestuin en de uitleg achteraan over soorten potgrond, bemesten, zaaien, snoeien enzovoort. Af en toe kom je zelfs tips tegen voor in de keuken of uitleg over het bewaren van je oogst.

Een prachtig naslagwerk om de natuur naar binnen te brengen!

Gezond koken voor één

Voor één koken is niet eenvoudig. Oké, je hoeft inderdaad geen rekening te houden met wat anderen wel of niet lusten, maar ingrediënten zijn altijd te groot verpakt, het is best veel werk en moeite voor alleen jijzelf en … er is niemand die klaagt als je de zoveelste boterham met choco eet. Waarom zou je dan nog moeite doen?

Om die pessimistische kijk te doorbreken, heeft Sanne Mouha een kookboek gemaakt waarmee je eigenlijk terug van 0 moet beginnen. (Wat niet gemakkelijk is, want iets afleren is vaak moeilijker dan iets aanleren.) Ze geeft enkele tips, een winkelschema, wat do’s en dont’s en dan komen de recepten. Eerlijk? Ze zijn echt wel lekker, eenvoudig en snel. En er staan nog wat variaties bij voor als je het recept wilt aanpassen of als je nog een overschotje hebt.

Wat ook erg fijn is, is dat de recepten gevarieerd en ‘hip’ genoeg zijn. Niet de 100^ste lasagne of witloof in de oven*, maar wel nasi goreng, mosselen, tabouleh … En daarnaast staan er ook ontbijtjes, snacks en tussendoortjes en drankjes in. Met wat goede wil helpt dit boek je een hele dag gezond te eten!

* Oké, dat nu wel, maar dan anders.

Nog een allerlaatste kusje

Er zijn zo van die onmogelijke dingen. Zoals aan je kind uitleggen dat zijn of haar oma ernstig ziek is. Of nog erger, dat jij of je partner terminaal ziek bent. Het begrijpen, het afscheid nemen en het rouwen is al zo moeilijk voor volwassenen en je lijkt nooit de juiste woorden te vinden voor wat je wilt zeggen. Wat zeg je dan in hemelsnaam tegen je kind?

Ik was bang dat dit boekje, net als veel andere, ofwel te zweverig zou zijn of vol met clichés die kinderen niet eens begrijpen. Maar gelukkig was ik mis. Met heel normale woorden en in heel normale zinnen, reiken deze gedichtjes woorden aan om je verdriet uit te drukken, afscheid te nemen en toch het mooie niet te vergeten.

De gedichtjes gaan van oma’s en opa’s tot ongeboren broertjes of zusjes en gaan over verschillende situaties, maar zijn ook wat aan te passen indien nodig. Het is een perfect boekje om in huis te hebben voor je kinderen, maar ook op school kan het van pas komen. De gedichtjes zijn eenvoudig, maar doordacht, en zullen het verlies niet verzachten, maar er toch ten minste woorden aan geven.

Emergency cards

Soms vind je gewoon niet het juiste kaartje. Te ouderwets, te hip, te serieus, te chique … niet sarcastisch genoeg. In zo’n geval geef je dan ofwel een fout kaartje met een verontschuldiging erbij, ofwel helemaal niets. Wat maakt zo’n kaartje tenslotte uit hè?

Wel, veel. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik dan voor de ‘dan maar niet’-optie kies, maar eigenlijk is dat heel jammer. Want hoe leuk vind je het zelf wel niet om tussen de rekeningen en reclamefolders een kaartje van een vriend te vinden? Of als je, terwijl je als een zieke dweil ligt te Netflixen, een ‘word snel beter’ kaartje onder je neus geduwd krijgt? Of een ‘zomaar’-kaartje, net wanneer je je een beetje down voelt?

Ik zou zeggen, ga de emergency cards halen. Zelfs al stuur/geef je nooit kaartjes. Want als je ze hebt, moet je ze toch uitdelen (bij de andere verouderde kaartjes in je kast leggen zou zonde zijn) en je maakt je vrienden er weer blij mee. Of jezelf, als je er net als mij enkele aan je prikbord wilt hangen omdat ze gewoon zo leuk zijn!