De nieuwe Hendrik Groen! Hoera!
Vandaag een recensie in de vorm van een reeks bedenkingen:
- Ik heb het hele boek lang
gewacht tot de heer Groen zijn opwachting maakte, maar die is niet komen opdagen.
Misschien had ik de achterflap moeten lezen, dan had ik geweten dat ik niet op
hem moest wachten. (Ik moet me inhouden om geen verwijzing te maken naar dat
ander heerschap waar je beter niet op wacht.*) Daarom waarschuw ik jullie
alvast: dit boek gaat niet over Hendrik Groen!
- Dit boek gaat wél over de
oerhollandse Arthur Ophof en zijn echtgenote, Afra.
- Ja echt, oerhollands. Best
vermakelijk als Vlaming!
- Het verhaal heeft iets weg van The hundred
year old man who climbed out of the window and disappeared. Niet slecht
dus!
- Ik heb met momenten echt luidop
gelachen met het verhaal. Minder dan bij de dagboeken, maar het is nog steeds
grappig.
Opgepast, spoilers:
- Als je er zo over nadenkt
is Arthur Ophof een behoorlijk onuitstaanbare vent, niet?
- De ironie van ‘waarom heb
je niet gewoon …’ maakt het hele verhaal nog grappiger (en meer absurd).
- Ik ben wel blij met
het einde. Het is best grappig en laat je achter met een lichtjes sadistisch ‘he
he, komt ervan’-gevoel.
- Eigenlijk is er heel wat
ironie die het hele verhaal doorsijpelt. Het verhaal op het eenvoudige niveau lezen,
doet je lachen, maar de algehele ironie doet het boek toch stijgen in mijn achting.
- Je merkt misschien mijn gedempt
enthousiasme op. Het is een leuk, aangenaam boek om te lezen en het heeft me
echt doen lachen, maar ik kan niet anders dan vergelijken met de dagboeken en
dan hinkt deze er toch een beetje achter. Jammer, dus probeer gewoon niet te
vergelijken!
Conclusie:
Zeker lezen en neem het zoals het komt. Probeer niet te vergelijken
met de dagboeken, maar ontspan gewoon met een volledig nieuw verhaal. Salute!
*Ja hoor, ironie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten