Healthy is funky

Ik lees nóóit vrijwillig inleidingen. En al helemaal niet van kookboeken. En toch heb ik de érg uitgebreide inleiding van dit kookboek gelezen. En er nog iets van onthouden ook. En zelfs enkele tips toegepast op mijn dagelijkse voeding … Wat is er aan de hand?!

Healthy is funky, dát is er aan de hand! Niet dat ik funky wil zijn (1) en dus healthy ben gaan doen (2) – want (2) is zeker geen gevolg van (1) en (1) is niet mijn ambitie – maar wel gewoon het kookboek. Het is écht een goed boek. Heldere info; wat je al wist nog eens op een andere manier verwoord; zachte (niet-opdringerige) aansporingen; en gewoon luid en duidelijk. Het is info die je niet kúnt negeren als je het eenmaal gelezen hebt. 

Mij heeft het bijvoorbeeld aangespoord om havermout nog een kans te geven (véél lekkerder met amandelmelk en fruit!) en regelmatig ga ik er eens in bladeren om een recept uit te proberen of om inspiratie op te doen. En hoewel ik de muziek erin volledig negeer (ik ben daar niet ‘funky’ genoeg voor, denk ik), vind ik het wel een heel leuk kookboek. Het staat vol vrolijke, heldere foto’s, het heeft een mooie opmaak, het is duidelijk, niet overweldigend en het is vooral ook niet pretentieus. Het zijn recepten die Jan met de pet ook kan maken (tot hij ontdekt dat er geen vlees in zit) en wat ik uitgeprobeerd heb, was ook nog eens heel lekker. Zeker een aanrader dus; ík ben er erg blij mee!

Eén van de recepten die ik uitprobeerde, is ‘Linzenburgers met mosterd & tijm’. Het recept vind je hier! 

Linzenburgers met mosterd en tijm

Heerlijk toch, veggie comfort food?!

12 years a slave

We hebben allemaal geleerd over slavernij, films gezien, boeken gelezen en ons afgevraagd hoe het in godsnaam mogelijk was. Maar dit boek gaat niet over cijfers, ziektes, politieke kwesties of geld. Het gaat zelfs niet over mishandelingen en generaties van onderdrukte volkeren. Dit boek is te reduceren tot één, ogenschijnlijk belangeloos detail: het leven met maar één bezitting - een deken. Kun je het je inbeelden? Geen lepel, geen mes, geen zeep, geen handdoek, geen pen of papier, niets wat je hoeft te beschermen of waarin je een sprankeltje troost kunt vinden. En als je het al had, word je ook nog eens bestolen van alles wat je een mens maakt: familie, trots, eigenwaarde, rechtvaardigheid, een identiteit, kennis … Onrecht zegeviert en verzet kan alleen maar eindigen in nog meer onrecht … of de dood. Je hele zijn wordt gereduceerd tot je monetaire waarde: zo weinig mogelijk erin stoppen en zo veel mogelijk eruit halen.

En dit boek maakt je daar op een prachtige en unieke manier van bewust. Niet door te klagen, niet door te razen, maar door gewoon rustig te vertellen hoe het was. Zonder wrok en zonder overtuigende retoriek. Je kan zelf je conclusies trekken. Je gaat mee op Solomons weg en staat aan de zijlijn te kijken. De gruwel wordt allesbehalve sensationeel of dramatisch beschreven, maar vergis je niet: je wordt wel tot in je diepste wezen geraakt.* Ik kan dus niet anders dan besluiten dat het enorm goed geschreven is en dat de stijl niet beter had kunnen zijn, maar daar staat wel tegenover dat het te moeilijk kan zijn voor wie het niet gewoon is om in het Engels te lezen. Maar geef het boek dan zeker niet op – zoek gewoon een goede vertaling. Want het verhaal mag zich dan volledig in het verleden afspelen, we kunnen er nog zoveel uit leren …

* Je denkt: ‘oef, die tijd is voorbij’ en ‘dit laten we niet meer gebeuren’. Maar de geschiedenis heeft zo de neiging om zich te herhalen en de mens heeft zo de neiging om niet te zien hoe de geschiedenis zich vermomt …

Lieve opa, ik help je wel

Dit lieve boekje gaat over de fijne band tussen Fien en opa Bert, maar ook over zijn beroerte, hoe ze schrikt en hoe ze niet helemaal begrijpt wat er gebeurt. Het toont hoe opa nog niet helemaal in orde is als ze op bezoek gaat en hoe ze hem kan helpen om die moeilijke dagen door te komen. Op het einde is opa Bert ook nog niet helemaal de oude (zijn rechterhand wilt bijvoorbeeld nog niet helemaal mee), maar de band tussen de twee is nog helemaal intact.

Het fijne van dit boekje is dat het de angsten en de verwarring van het meisje erkent, maar dat het niet te triestig is. Er zijn kleine, leuke, herkenbare elementen en samen met Fien zien we vooral de positieve dingen. Op die manier kan het boekje zeker helpen om over de eerste schok van een ziekenhuisopname te komen en vooral te focussen op wat er wél kan, in plaats van wat er niet (meer) kan. De lieve en zachte prenten maken het verhaal toegankelijk, de problemen minder afschrikwekkend en ik ben er zeker van dat dit boekje kinderen (en ouders) echt kan helpen om hun gevoelens op zulke moeilijke momenten bespreekbaar te maken.