“Ssst, ik ben aan’t
lezen”, zei ik toen ik de eerste keer door Blommetjes bladerde. Hoe kon ik me nu concentreren als ze tegen mij zaten te
babbelen? Om dan op de laatste pagina te ontdekken dat er helemaal geen tekst
in het boekje stond …
Blommetjes begint triest, grauw, bijna als een winterdip.
Maar kleur weeft zich langzaam doorheen de pagina’s en het verhaal wordt
vrolijker. Het lijkt lente te worden. Het rode jasje werkt als een hoopvolle
rode draad en aan het einde ben je bijna opgelucht: de wereld heeft kleur en je
kan weer ademhalen. Je ruikt de bloempjes en je beseft dat dit niet zomaar een
prentenboekje is … Dit korte, kleine boekje, geeft je in die paar pagina’s namelijk
een hele levensles mee.
En ja, er zijn wel meer boeken met levenslessen of verhalen
met rode jasjes. Maar de meerwaarde, het prachtige van dit specifieke boekje is
net dat die levensles niet verteld wordt. Doordat de tekst ontbreekt, is er
ruimte om je eigen tekst te maken. En die zal je maken, veel uitgebreider en
veel doordachter dan wanneer die er al stond. Je maakt je eigen verhaal, je
maakt je eigen levensles. En laat de levensles die je hier zelf in leest, nu
net diegene zijn die je op dat moment het hardst nodig hebt.
Durf jij te veranderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten