(Onder het motto: het hoeft niet altijd zo nuttig te zijn.)
Ikhounietvandikkeboeken!
Pfoe … dat is eruit … Ik schaam me soms om dat te zeggen.
Afgestudeerd in de literatuur en dan in een uitgeverij gaan werken, maar niet
van dikke boeken houden … Ik heb er al heel wat fronsende blikken voor
gekregen. En toch blijf ik bij mijn punt. Ik hou van kort, krachtig en
efficiënt. Ik geraakte niet eens door To
the lighthouse (zelfs niet bij de vijfde, vastbesloten poging) en dat is
een klein en dun boekje. Anna Karenina?
1/3 gelezen; Max Havelaar? door geworsteld omdat ik
het moest lezen; The hundred year old man
who climbed out of the window and disappeared? Geweldig grappig
boek, maar tegen het einde had ik het ook wel gehad. Als mensen mij dan ook een
boek aanreiken met de boodschap ‘Dit moet je écht lezen!’ en het is te dik,
trek ik als een prototype van de snelle generatie mijn neus op. Maar geef mij
een kortverhaal en ik zal, als dat nodig is, elke zin drie keer lezen tot ik
het volledig begrepen heb, zodat ik daar misschien langer over doe dan iemand
anders over een ‘dik boek’. Zo snel ben ik dus niet, maar het is wel uit voor
ik het beu ben. Geen feestje dat nog doorgaat nadat eigenlijk iedereen al naar
huis is, geen eindeloos uitgemolken tv-serie, geen mensen die langer blijven
dan ze eigenlijk welkom zijn.* Dus geen oneindige 19e-eeuwse romans
voor mij, geen fantasy die mij uit mijn eigen wereld wegzuigt en me dan doet
verdwalen in hun wereld en vooral ook geen reeksen. Brr … **
Maar dat mag. Een redacteur is ook maar een mens en ik hoef
me niet meer te verstoppen omdat ik niet van dikke boeken hou! Toch?
* Hebben wij een Nederlandse tegenhanger voor de prachtige
uitdrukking ‘to overstay your welcome’?
** Behalve Harry Potter natuurlijk, zo consequent ben ik dan
ook weer niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten