maandag 13 november 2017

Lagom

Na hygge komt er nog meer Scandinavische wijsheid onze kant uit: het principe van lagom. Lagom is wat wij bedoelen met ‘trop is te veel en te veel is trop’. Het gaat over evenwicht, over een balans vinden, over een beetje van dit en een beetje van dat.

In het schattige boekje Lagom leer je hoe dit principe ingebakken zit in de Zweedse maatschappij, wat er zo goed aan is en waarom dit principe soms ook verweten wordt aan de Zweden. Want zet het niet aan tot middelmatigheid? Neemt het geen spontaniteit, geen gekkigheid weg en remt het niet het talent of de genialiteit van sommige mensen? (Het antwoord zul je hier niet vinden, maar wel in het boekje!)

Onbewust volg ik dit principe ook vaak in mijn leven, besefte ik na het lezen, en daarom is het fijn om bevestiging of extra aanmoediging te vinden in dit boekje. Als je daarentegen iemand bent die vaak in extremen handelt en denkt, kan het boekje misschien een aanmoediging zijn om rust en evenwicht te brengen in je leven. Want er worden ook erg praktische, gemakkelijke en dagelijkse manieren beschreven waarop je je leven meer lagom kunt inrichten.

Een leuk, interessant en inspirerend boekje dus!


Bullet journaling, zo doe je dat!


Ik hou van papier, van tekenen, van krabbelen, van structuur, van ontwerpen, van mooie dingen, van schrijven, van lijstjes, van washi tape, van schriftjes, van kleurtjes, van to do’s en dus … van bullet journaling. Waar hou ik ook van? Van boekjes die me uitleggen hoe ik dat het beste doe en die voorbeelden geven van leuke banners, versieringen, symbolen enz.

En hoera, dat is helemaal wat Bullet journaling, zo doe je dat! doet. Het heeft me geholpen om de eerste stappen in het journaling te zetten en helpt me nu, enkele maanden later, nog steeds met inspiratie. Een heldere uitleg, duidelijke foto’s, een twee-voeten-op-de-grondaanpak en vrolijke opmaak maken dit tot hét bullet journal handboek.

Wil jij ook beginnen met bullet journal’en? Dan heb ik drie tips voor jou:
  1. Zoek een schriftje en pennen die elkaar aanvullen, niet tegenwerken. Dunne blaadjes en een zwarte rollerpen zorgen er bij mij voor dat ik perfect zie wat er op de achterkant van het blaadje staat.
  2. Heb je een dirty mind? Kort bullet journaling dan niet af, zeker niet in je to do-lijstje …
  3. Heb je kinderen? Wacht dan +- 18 jaar voor je begint met bullet journaling. Ik beloof je dat je geen tijd zult hebben om elke week te tekenen, te knippen en te plakken. Hoe overbrug je die 18 jaar dan? Met een agenda of printbare pagina’s. Sorry, eerlijk is eerlijk.



Elke dag een zoen

Ik nam dit boekje mee naar een familiedag om de versjes samen met de nichtjes te lezen. De vrolijke cover en het woord ‘versjes’ deden mij er namelijk niet aan twijfelen dat het boekje voor kinderen bedoeld was. Tot ik ‘Haiku herfst, nr. 2’ las:
Zon, bier en eten,
de herinnering aan de
kou is vergeten
En daarna las ik een dubbelzinnig versje en daarna een veel te moeilijk versje; toen had ik door dat ik me vergist had.

Maar toch bladerde ik verder en in plaats van de versjes samen te lezen, besloot ik er eentje ‘weg te geven’. Ik zei: “A’tje, ik heb een versje voor jou”, en las:
Onder de dagen die
ik liefheb tel ik
die we samen doen,
de rest is dan ook
nog wel oké, maar
maar niet zo goed
als die met jouw
zoen
A’tje kijkt al niet meer vreemd op als ik gekke dingen doe (zoals een bal van lucht gooien of een versje ‘geven’) en vond het prachtig om een lief versje te krijgen.

Daarna gaf ik mijn zus deze:
Ik ga over jou echt
geen lange, moeilijke
dingen schrijven, want
het kan gemakkelijk bij
‘je bent de allermooiste’
blijven

En toen waren we vertrokken en besefte ik opnieuw hoe prachtig woorden zijn en hoe ik telkens weer vergeet dat ik stiekem toch van poëzie hou. En vanaf nu dus ook van deze!

Broccoli in mijn ijs!

Broccoli in mijn ijs! heeft leuke prenten, gebruikt humor en heeft een herkenbaar thema voor kinderen, maar is soms een klein beetje vreemd.
De kleine Thijs eet niet graag groente en fruit. Hij lust alleen koekjes, snoepjes, ijsjes enz. Zijn familie is net heel erg bezig met groente en fruit en vindt het jammer dat Thijs dat allemaal niet lust. Daarom verzinnen ze met de hele familie een list, maar die werkt niet want Thijs eet alleen een worstje; Thijs verzint daarop zelf iets geks met zijn zoetigheid, maar dat lust opa dan weer niet. Uiteindelijk proeft Thijs toch broccoli om opa een plezier te doen en dat blijkt dan toch niet zo slecht te zijn. Voortaan eet hij groente en fruit.
Thijs en opa zaaien én oogsten hun groentjes op één dag. Dat is geen onoverkomelijk probleem voor lezers, ze hebben namelijk een ‘top tovergieter’, maar het maakt de tijdlijn toch wel een beetje verwarrend. Waar ik zelf vooral aan twijfelde, is dat de hele familie een list bedenkt voor Thijs, dat opa heel onsportief reageert op de ‘oogst’ van Thijs en dat uiteindelijk het hele probleem opgelost is als hij één keer van de broccoli proeft. Als voormalige niets-luster ben ik bang dat dit averechts werkt: kinderen die weinig lusten voelen vaak al een enorme druk en onbegrip; listen, negativiteit en té gemakkelijke oplossingen gaan dan niet helpen.

Toen ik het boekje samen met mijn nichtje las, die ook geen echte eter is maar wel broccoli lust, merkte ik dat ook zij niet erg enthousiast was. Ze vond sommige details wel leuk, maar verder leek ze het ook een vreemd verhaal te vinden. (Maar misschien gaat dat een volgende keer al veel beter.)

Ik moet concluderen dat het waarschijnlijk een heel leuk boekje is voor kinderen die veel lusten en die al moeten lachen om het idee van broccoli in je ijs, maar dat het minder geschikt is voor kinderen die een moeilijke relatie hebben met eten en dat het, volgens mij, zeker geen problemen zal oplossen.

Honderd jaar eenzaamheid

Enkele kortverhalen hadden van mij een grote Márquezfan gemaakt, dus was ik erg blij met Honderd jaar eenzaamheid. Toegegeven, ik ben meestal geen fan van dikke boeken, maar ik dacht: ‘Hoe erg kan het zijn?’

Wel … erg. Laat ons zeggen dat ik het voorlopig bij zijn kortverhalen hou.

Ik ben vol goede moed beginnen lezen, ik heb geprobeerd om Arcadio, Arcadio en Arcadio uit elkaar te houden, ik heb geprobeerd om geduldig te wachten op de verhaallijn … Maar na bijna de helft van het boek gelezen te hebben, heb ik het toch moeten wegleggen. Het werd me gewoon te ingewikkeld en te … saai?

Ik hou nog altijd van de schrijfstijl van Márquez en ik heb mij niet echt verveeld tijdens het lezen, maar het verhaal lijkt gewoon nergens naartoe te gaan. En de 101 Buendías met hun rare familiebanden en op elkaar lijkende namen, maken het er niet beter op. Zeker toen ik op Goodreads las dat het er niet beter op zou worden (integendeel), zag ik geen reden meer om nog door te gaan met lezen. Misschien geef ik het later nog eens een kans, maar voorlopig beland je half ongelezen in de kast, Márquez. Sorry.


Wie echter geïnteresseerd is in de Latijns-Amerikaanse geschiedenis en geen probleem heeft met dikke boeken of ongeduld, moet dit boek zeker een kans geven!

PS Mijn complimenten aan de vertaler (en redacteur(s))! Aangenaam geschreven en leesbaar voor het hele taalgebied!

Real food

Als je niet houdt van stikstofappelen van vorig jaar, bereidingen met meer E-nummers dan ingrediënten en verpakking in verpakking in verpakking, is Real Food het perfecte boek voor jou. Dat je je appeltjes gewoon op de juiste plaats en in het juiste seizoen moet kopen, staat er niet in,* maar allerlei ander lekkers zonder toevoegingen wel! En de verpakking heb je helemaal zelf in de hand, dus  je kan gewoon een pot afwassen, gebruiken, opnieuw afwassen en opnieuw gebruiken!

Deze recepten zijn behalve ecologisch(er) en in grote mate vrij van rommel, ook gewoon super lekker! Granola met kokos en amandelen, notenboter, ingemaakte knoflook, pizzadeeg, chilisaus … De gerechten en basissen zien er heerlijk uit en dat ligt niet alleen aan de prachtige foto’s. Geen smaakversterkers, hopen zout of suiker, onnatuurlijke kleuren … Het enige wat je nodig hebt is een paar goeie ingrediënten, de goesting om het te maken en een voorraad glazen potten. Geen tijd is geen excuus (hoewel ik het zelf ook gebruik), want de meeste dingen zijn in 1-2-3 gemaakt van zodra je het onder de knie hebt. Mij hoef je dus niet meer te overtuigen! Het enige wat ik wel nog af en toe nodig heb, is een flinke schop onder de kont en een appeltje voor de dorst.

* Dat besefte ik deze week opnieuw, toen ik een schijfje appel proefde in de biowinkel. Geen stikstofappelen meer voor mij!


Wereldbroodjes

Brood mag tegenwoordig dan wel aan populariteit verliezen, bij mij gaat het er nog steeds vlotjes in. En in alle vormen: een pistoléke, een smoske, een kebab, een boke met kaas … Ik keek dan ook erg uit naar Wereldbroodjes en deze week staan er zelfs twee op het menu in mijn keuken: de sabich uit Israël en de mozzarella in carozza uit Italië.

Wereldbroodjes geeft je 50 lekkere broodjes met een interessante inleiding, een duidelijke werkwijze en foto’s waar je honger van krijgt. Aan het einde staan zelfs enkele broodrecepten zodat je zelf je bagels of pitabroodjes kunt bakken. Een leuke, en lekkere, reis rond de wereld voor de vleeseters, viseters en vegetariërs!

(Maar euh … die smos kaas ontbreekt toch wel ;) )