Broccoli in mijn ijs!

Broccoli in mijn ijs! heeft leuke prenten, gebruikt humor en heeft een herkenbaar thema voor kinderen, maar is soms een klein beetje vreemd.

De kleine Thijs eet niet graag groente en fruit. Hij lust alleen koekjes, snoepjes, ijsjes enz. Zijn familie is net heel erg bezig met groente en fruit en vindt het jammer dat Thijs dat allemaal niet lust. Daarom verzinnen ze met de hele familie een list, maar die werkt niet want Thijs eet alleen een worstje; Thijs verzint daarop zelf iets geks met zijn zoetigheid, maar dat lust opa dan weer niet. Uiteindelijk proeft Thijs toch broccoli om opa een plezier te doen en dat blijkt dan toch niet zo slecht te zijn. Voortaan eet hij groente en fruit.

Thijs en opa zaaien én oogsten hun groentjes op één dag. Dat is geen onoverkomelijk probleem voor lezers, ze hebben namelijk een ‘top tovergieter’, maar het maakt de tijdlijn toch wel een beetje verwarrend. Waar ik zelf vooral aan twijfelde, is dat de hele familie een list bedenkt voor Thijs, dat opa heel onsportief reageert op de ‘oogst’ van Thijs en dat uiteindelijk het hele probleem opgelost is als hij één keer van de broccoli proeft. Als voormalige niets-luster ben ik bang dat dit averechts werkt: kinderen die weinig lusten voelen vaak al een enorme druk en onbegrip; listen, negativiteit en té gemakkelijke oplossingen gaan dan niet helpen.

Toen ik het boekje samen met mijn nichtje las, die ook geen echte eter is maar wel broccoli lust, merkte ik dat ook zij niet erg enthousiast was. Ze vond sommige details wel leuk, maar verder leek ze het ook een vreemd verhaal te vinden. (Maar misschien gaat dat een volgende keer al veel beter.)

Ik moet concluderen dat het waarschijnlijk een heel leuk boekje is voor kinderen die veel lusten en die al moeten lachen om het idee van broccoli in je ijs, maar dat het minder geschikt is voor kinderen die een moeilijke relatie hebben met eten en dat het, volgens mij, zeker geen problemen zal oplossen.