Lagom

Na hygge komt er nog meer Scandinavische wijsheid onze kant uit: het principe van lagom. Lagom is wat wij bedoelen met ‘trop is te veel en te veel is trop’. Het gaat over evenwicht, over een balans vinden, over een beetje van dit en een beetje van dat.

In het schattige boekje Lagom leer je hoe dit principe ingebakken zit in de Zweedse maatschappij, wat er zo goed aan is en waarom dit principe soms ook verweten wordt aan de Zweden. Want zet het niet aan tot middelmatigheid? Neemt het geen spontaniteit, geen gekkigheid weg en remt het niet het talent of de genialiteit van sommige mensen? (Het antwoord zul je hier niet vinden, maar wel in het boekje!)

Onbewust volg ik dit principe ook vaak in mijn leven, besefte ik na het lezen, en daarom is het fijn om bevestiging of extra aanmoediging te vinden in dit boekje. Als je daarentegen iemand bent die vaak in extremen handelt en denkt, kan het boekje misschien een aanmoediging zijn om rust en evenwicht te brengen in je leven. Want er worden ook erg praktische, gemakkelijke en dagelijkse manieren beschreven waarop je je leven meer lagom kunt inrichten.

Een leuk, interessant en inspirerend boekje dus!

Bullet journaling, zo doe je dat!

Ik hou van papier, van tekenen, van krabbelen, van structuur, van ontwerpen, van mooie dingen, van schrijven, van lijstjes, van washi tape, van schriftjes, van kleurtjes, van to do’s en dus … van bullet journaling. Waar hou ik ook van? Van boekjes die me uitleggen hoe ik dat het beste doe en die voorbeelden geven van leuke banners, versieringen, symbolen enz.

En hoera, dat is helemaal wat Bullet journaling, zo doe je dat! doet. Het heeft me geholpen om de eerste stappen in het journaling te zetten en helpt me nu, enkele maanden later, nog steeds met inspiratie. Een heldere uitleg, duidelijke foto’s, een twee-voeten-op-de-grondaanpak en vrolijke opmaak maken dit tot hét bullet journal handboek.

Wil jij ook beginnen met bullet journal’en? Dan heb ik drie tips voor jou:

1. Zoek een schriftje en pennen die elkaar aanvullen, niet tegenwerken. Dunne blaadjes en een zwarte rollerpen zorgen er bij mij voor dat ik perfect zie wat er op de achterkant van het blaadje staat.
2. Heb je een dirty mind? Kort bullet journaling dan niet af, zeker niet in je to do-lijstje …
3. Heb je kinderen? Wacht dan +- 18 jaar voor je begint met bullet journaling. Ik beloof je dat je geen tijd zult hebben om elke week te tekenen, te knippen en te plakken. Hoe overbrug je die 18 jaar dan? Met een agenda of printbare pagina’s. Sorry, eerlijk is eerlijk.

Elke dag een zoen

Ik nam dit boekje mee naar een familiedag om de versjes samen met de nichtjes te lezen. De vrolijke cover en het woord ‘versjes’ deden mij er namelijk niet aan twijfelen dat het boekje voor kinderen bedoeld was. Tot ik ‘Haiku herfst, nr. 2’ las:

Zon, bier en eten,
de herinnering aan de
kou is vergeten

En daarna las ik een dubbelzinnig versje en daarna een veel te moeilijk versje; toen had ik door dat ik me vergist had.

Maar toch bladerde ik verder en in plaats van de versjes samen te lezen, besloot ik er eentje ‘weg te geven’. Ik zei: “A’tje, ik heb een versje voor jou”, en las:

Onder de dagen die
ik liefheb tel ik
die we samen doen,
de rest is dan ook
nog wel oké, maar
maar niet zo goed
als die met jouw
zoen

A’tje kijkt al niet meer vreemd op als ik gekke dingen doe (zoals een bal van lucht gooien of een versje ‘geven’) en vond het prachtig om een lief versje te krijgen.

Daarna gaf ik mijn zus deze:

Ik ga over jou echt
geen lange, moeilijke
dingen schrijven, want
het kan gemakkelijk bij
‘je bent de allermooiste’
blijven

En toen waren we vertrokken en besefte ik opnieuw hoe prachtig woorden zijn en hoe ik telkens weer vergeet dat ik stiekem toch van poëzie hou. En vanaf nu dus ook van deze!

Broccoli in mijn ijs!

Broccoli in mijn ijs! heeft leuke prenten, gebruikt humor en heeft een herkenbaar thema voor kinderen, maar is soms een klein beetje vreemd.

De kleine Thijs eet niet graag groente en fruit. Hij lust alleen koekjes, snoepjes, ijsjes enz. Zijn familie is net heel erg bezig met groente en fruit en vindt het jammer dat Thijs dat allemaal niet lust. Daarom verzinnen ze met de hele familie een list, maar die werkt niet want Thijs eet alleen een worstje; Thijs verzint daarop zelf iets geks met zijn zoetigheid, maar dat lust opa dan weer niet. Uiteindelijk proeft Thijs toch broccoli om opa een plezier te doen en dat blijkt dan toch niet zo slecht te zijn. Voortaan eet hij groente en fruit.

Thijs en opa zaaien én oogsten hun groentjes op één dag. Dat is geen onoverkomelijk probleem voor lezers, ze hebben namelijk een ‘top tovergieter’, maar het maakt de tijdlijn toch wel een beetje verwarrend. Waar ik zelf vooral aan twijfelde, is dat de hele familie een list bedenkt voor Thijs, dat opa heel onsportief reageert op de ‘oogst’ van Thijs en dat uiteindelijk het hele probleem opgelost is als hij één keer van de broccoli proeft. Als voormalige niets-luster ben ik bang dat dit averechts werkt: kinderen die weinig lusten voelen vaak al een enorme druk en onbegrip; listen, negativiteit en té gemakkelijke oplossingen gaan dan niet helpen.

Toen ik het boekje samen met mijn nichtje las, die ook geen echte eter is maar wel broccoli lust, merkte ik dat ook zij niet erg enthousiast was. Ze vond sommige details wel leuk, maar verder leek ze het ook een vreemd verhaal te vinden. (Maar misschien gaat dat een volgende keer al veel beter.)

Ik moet concluderen dat het waarschijnlijk een heel leuk boekje is voor kinderen die veel lusten en die al moeten lachen om het idee van broccoli in je ijs, maar dat het minder geschikt is voor kinderen die een moeilijke relatie hebben met eten en dat het, volgens mij, zeker geen problemen zal oplossen.

Honderd jaar eenzaamheid

Enkele kortverhalen hadden van mij een grote Márquezfan gemaakt, dus was ik erg blij met Honderd jaar eenzaamheid. Toegegeven, ik ben meestal geen fan van dikke boeken, maar ik dacht: ‘Hoe erg kan het zijn?’

Wel … erg. Laat ons zeggen dat ik het voorlopig bij zijn kortverhalen hou.

Ik ben vol goede moed beginnen lezen, ik heb geprobeerd om Arcadio, Arcadio en Arcadio uit elkaar te houden, ik heb geprobeerd om geduldig te wachten op de verhaallijn … Maar na bijna de helft van het boek gelezen te hebben, heb ik het toch moeten wegleggen. Het werd me gewoon te ingewikkeld en te … saai?

Ik hou nog altijd van de schrijfstijl van Márquez en ik heb mij niet echt verveeld tijdens het lezen, maar het verhaal lijkt gewoon nergens naartoe te gaan. En de 101 Buendías met hun rare familiebanden en op elkaar lijkende namen, maken het er niet beter op. Zeker toen ik op Goodreads las dat het er niet beter op zou worden (integendeel), zag ik geen reden meer om nog door te gaan met lezen. Misschien geef ik het later nog eens een kans, maar voorlopig beland je half ongelezen in de kast, Márquez. Sorry.

Wie echter geïnteresseerd is in de Latijns-Amerikaanse geschiedenis en geen probleem heeft met dikke boeken of ongeduld, moet dit boek zeker een kans geven!

PS Mijn complimenten aan de vertaler (en redacteur(s))! Aangenaam geschreven en leesbaar voor het hele taalgebied!

Real food

Als je niet houdt van stikstofappelen van vorig jaar, bereidingen met meer E-nummers dan ingrediënten en verpakking in verpakking in verpakking, is Real Food het perfecte boek voor jou. Dat je je appeltjes gewoon op de juiste plaats en in het juiste seizoen moet kopen, staat er niet in,* maar allerlei ander lekkers zonder toevoegingen wel! En de verpakking heb je helemaal zelf in de hand, dus  je kan gewoon een pot afwassen, gebruiken, opnieuw afwassen en opnieuw gebruiken!

Deze recepten zijn behalve ecologisch(er) en in grote mate vrij van rommel, ook gewoon super lekker! Granola met kokos en amandelen, notenboter, ingemaakte knoflook, pizzadeeg, chilisaus … De gerechten en basissen zien er heerlijk uit en dat ligt niet alleen aan de prachtige foto’s. Geen smaakversterkers, hopen zout of suiker, onnatuurlijke kleuren … Het enige wat je nodig hebt is een paar goeie ingrediënten, de goesting om het te maken en een voorraad glazen potten. Geen tijd is geen excuus (hoewel ik het zelf ook gebruik), want de meeste dingen zijn in 1-2-3 gemaakt van zodra je het onder de knie hebt. Mij hoef je dus niet meer te overtuigen! Het enige wat ik wel nog af en toe nodig heb, is een flinke schop onder de kont en een appeltje voor de dorst.

* Dat besefte ik deze week opnieuw, toen ik een schijfje appel proefde in de biowinkel. Geen stikstofappelen meer voor mij!

Wereldbroodjes

Brood mag tegenwoordig dan wel aan populariteit verliezen, bij mij gaat het er nog steeds vlotjes in. En in alle vormen: een pistoléke, een smoske, een kebab, een boke met kaas … Ik keek dan ook erg uit naar Wereldbroodjes en deze week staan er zelfs twee op het menu in mijn keuken: de sabich uit Israël en de mozzarella in carozza uit Italië.

Wereldbroodjes geeft je 50 lekkere broodjes met een interessante inleiding, een duidelijke werkwijze en foto’s waar je honger van krijgt. Aan het einde staan zelfs enkele broodrecepten zodat je zelf je bagels of pitabroodjes kunt bakken. Een leuke, en lekkere, reis rond de wereld voor de vleeseters, viseters en vegetariërs!

(Maar euh … die smos kaas ontbreekt toch wel ;) )

200 shirts

Als ik naai, dan is het redelijk impulsief, volgens het principe ‘al doende leert men’, met weinig geduld en met een afwerking van rechtgetrokken foutjes. Al sjoemelend dus. Ik heb dan ook nooit lessen gevolgd en … volg zelfs nooit een patroon. Al jaren beloof ik familieleden die wél geduld hebben en die wél technisch juist naaien, dat ik eens een patroon zal volgen van A tot Z, maar ‘200 shirts’ staat nog altijd stof te verzamelen (pun intended) in mijn ‘te recenseren’ kast.

Volledig onterecht trouwens, want in dit naaiboek staan prachtige shirts die ik écht graag eens wil maken en die op verschillende manieren aan te passen zijn aan je eigen smaak. Perfect voor mij, want zo hoef ik niet te sjoemelen als het model mij niet aanstaat. De uitleg is helder en er staat informatie bij die voor minder ervaren naaisters erg handig is, zoals ‘er zal een beetje spanning op de onderkraag komen te staan. Dit zorgt ervoor dat de onderkraag niet zichtbaar zal zijn aan de buitenkant.’ Kijk, dat is nuttige informatie. Zo weet ik tijdens het naaien dat het zo hoort, waarom het zo is en dat ik (opnieuw) niet moet sjoemelen om het te herstellen. Er staan bij de verschillende stappen duidelijke prentjes en op de foto’s is goed te zien hoe het resultaat er uiteindelijk uit moet zien. Wat mij betreft een eersteklas naaiboek. Nu nog het geduld verzamelen om een van de prachtige shirts van begin tot einde na te maken. Het begint alweer te kriebelen …

De jongen en de dood

Ik heb ‘De jongen en de dood’ twee keer moeten lezen met maanden ertussen. De eerste keer had ik snel-snel het voorwoord gelezen en dan het boek (te) snel doorbladerd omdat ik nieuwsgierig was. Het had me teleurgesteld en verward achtergelaten. Ik had geen idee wat de rommelige en overweldigende prenten betekenden en de duisternis in het boek zorgde ervoor dat ik een hele tijd geen zin had om het boek opnieuw vast te nemen. Nu, maanden later, begrijp ik dat ik toen te snel had willen zijn, en dat het niet het moment was voor mij om dat boek te ‘lezen’. Voor ‘De jongen en de dood’ moet je namelijk rustig gaan zitten. Je moet het voorwoord aandachtig lezen en je moet je hoofd en je hart openstellen voor deze andere manier van weergeven … en voor het thema. Want over de dood, of over rouwen, want daar gaat het eigenlijk om, kun je niet licht gaan. Zeker niet als de auteur-tekenaar alle cliché’s en alle betekenisloze zinnen voorbij gaat, en de eerlijke realiteit verbeeldt. Niet ‘hij leeft verder in onze gedachten’ of ‘hij heeft toch een mooi leven gehad’. Wel rauwe, eerlijke gevoelens van gemis, onrecht, hulpeloosheid, boosheid, niet kunnen of willen loslaten, dromen, onbegrip, verdriet. Woorden zijn mooi, maar deze beelden zijn eerlijk. En iedereen die een gemis heeft moeten doorstaan, zal deze demonen herkennen. Chapeau, Victor Meijer. 

Snelspelwijzer - Onze taal

Je weet dat je een taalgeek bent als je voor je plezier een spellingwijzer doorneemt. Je eergevoel wil dan ook dat je dat boekje weer zelfverzekerd dichtslaat want … dat wist je allemaal al. Datzelfde eergevoel wil het dan ook strikt geheim houden dat je af en toe ook wel eens iets moet opzoeken of nakijken. Gelukkig bestaat er dan zo’n snelspelwijzer die in je handtas of je broekzak past en die je stiekem onder je bureau of in de wc kunt raadplegen. Driewerf hoera!

Nee, alle gekheid op een stokje: iedereen heeft wel eens een opfrissing van de regels nodig en iedereen twijfelt wel eens aan een hoofdletter, een streepje of een afkorting. Of je nu dagelijks met taal bezig bent of niet, het maakt toch altijd een goede indruk als je mails zonder fouten kunt sturen of als er geen dt-fout in je klachtenbrief staat. En dat is net het handige aan dit boekje: je zet of legt het tussen je veel belangrijker materiaal op je bureau, je vergeet bijna dat het er is, tot je toch weer aan iets twijfelt en je het er snel bij kunt nemen:

85 mensen hebben zich ingeschreven. – Is dat met een hoofdletter?

Top secret – Moet daar een streepje tussen?

In the picture – Schrijf je dat met ‘the’ of ‘de’?

En moest het punt nu binnen of buiten de aanhalingstekens staan?

Je kent dit soort vragen vast wel. En dan ontstaat er ofwel een hele discussie op de werkvloer, ofwel moet je op het internet gaan zoeken naar het juiste antwoord, maar dat is ook niet altijd gemakkelijk te vinden. Oplossing: dat kleine boekje dat je ergens tussen die papieren hebt gelegd. Of in de schuif. Of … waar lag het ook weer?

Book Quotes

Dit is waarschijnlijk een van de meest ‘bookstagram’-boeken ooit en het verbaast me dat ik het nog niet vaker heb zien voorbijkomen op Instagram. Het is letterlijk een boek vol book quotes, maar dan interessant(er) gemaakt door het spelen met typografie en door de korte achtergrond over de auteur van de quote.

Er zijn quotes waar je om moet grinniken, quotes waar je bijna triest van wordt en quotes waar je het hele verhaal achter zou willen weten. Spijtig genoeg staat er niet altijd bij waar de quotes vandaan komen, maar daar zal het internet (waarschijnlijk en meestal) wel bij kunnen helpen.

Opnieuw een heel leuk cadeautje voor lezers, want:

“Ah, how good it is to be among people who are reading.” –Rainer Maria Rilke

#bookstagram #bookquotes #reading

Pyjama dagen

Ik volgde Sarah Andersen al op Instagram, dus ik was dolgelukkig toen ik zag dat ik haar ook in mijn boekenkast kon zetten. Deze verzameling comics over doodgewone dingen is zo herkenbaar en grappig, dat je je huisgenoten na élke comic wilt aanporren en zeggen: “haha kijk, lees deze … en deze! … haha, zo herkenbaar … dit ben ik! … haha, zo grappig …” Je raadt het al: geweldig irritant voor anderen, maar supergrappig voor jezelf.

Voor wie het woord ‘quirky’ nog niet kent, is dit trouwens de beste manier om de betekenis te leren. Het boekje is een en al ‘quirkiness’: het zit vol met (schattige) eigenaardige trekjes en het geeft je het gevoel dat je tenminste niet alleen bent met je quirky persoonlijkheid.

Het enige waar ik bang voor was, was het Nederlands. Omdat ik de Engelse comics ken en er bij vertalingen toch heel vaak iets verloren gaat, vreesde ik dat het zo’n geforceerde standaardtalige vertaling zou worden die helemaal niet natuurlijk aanvoelt en die afbreuk doet aan de humor. Maar dat was gelukkig niet het geval. Petje af voor de vertaalster, de quirkiness overleeft in het Nederlands!

Leuk als cadeautje voor iemand anders, maar nog leuker als cadeautje voor jezelf!

The 500 Hidden Secrets of Lisbon

Toeval bestaat niet, en anders was het wel heel toevallig dat ik net een overzichtsfolder kreeg met dit boekje in toen we niet veel later naar Portugal zouden vertrekken. We moesten dringend onze uitstappen voorbereiden en aangezien ik vind dat teveel opzoekwerk vooraf de magie van het ontdekken onderuithaalt, had ik het steeds voor me uit geschoven. Gelukkig stak deze gids toen zijn hoofd binnen!

“Voorbereiden?”, zei de gids. “Nee joh. Kijk gewoon op welk kaartje jullie station ligt en kijk tijdens je ontdekkingstocht af en toe of er interessante plekjes in de buurt zijn. Ha! Voorbereiden …”

Zo gezegd, zo gedaan. We hebben wel even gekeken of er dingen waren die we écht niet wilden missen, maar verder zijn we op ons gevoel afgegaan. Rustig rondkuieren door de stad, per ongeluk interessante buurten ontdekken, in het park even op het kaartje kijken of er iets leuks in de omgeving is, en verder gewoon ons ding doen.

De combinatie van willekeurig rondlopen, de tips van onze gastvrouw volgen en het boekje bij de hand houden, was perfect voor ons. Natuurlijk kun je ook op voorhand een route uitstippelen of de tram nemen van nummertje naar nummertje: ieder z’n ding en deze fijne gids volgt gewoon jouw plan. Zeker een aanrader dus. Zo ontdekken we graag nog meer steden!

Turks Fruit (beeldroman)

Ik heb nooit de behoefte gevoeld om Turks Fruit te lezen, zeker niet nadat ik Wolkers’ stijl had leren kennen in Terug naar Oegstgeest. En toch kon ik het niet laten om zijn waarschijnlijk bekendste titel een kans te geven, mede omdat ik de eigenwijze mix van ‘hoge’ literatuur en het ‘kinderachtige’ van strips* wel weet te appreciëren. Een uitgestoken tong naar ivoren torens en ouderwets hokjesdenken, zeg maar. Een kans waar ik geen spijt van heb, maar die wel volledig in lijn met mijn verwachtingen lag.

Wolkers’ stijl is, hoe contradictorisch het ook mag klinken, verfijnd platvloers. Hij gaat seks, kots, pissen en schaamhaar niet uit de weg en ook zijn taalgebruik is vaak ongecensureerd.** En toch is hij geen Herman Brusselmans, die een sport lijkt te maken van shockeren an sich. Nee, Wolkers schrijft eerlijk, openhartig en ongecensureerd, maar lijkt dat enkel te doen om zijn verhaal over te brengen. Die bepaalde scenes zijn een onderdeel van zijn verhaal en die taal is nu eenmaal zijn manier van spreken. Het is bijna onschuldig hoe hij er geen graten in ziet om over het schaamhaar (excuseer, kuthaar) van zijn ‘vriendin’ te schrijven. Het is alsof hij nooit uit het Aards Paradijs geschopt is en de schaamte, samen met het strategisch geplaatste blaadje, nooit gekend heeft.

“Goed voor hem”, en een gevoel van bevrijding voor de ene lezer, ronduit “bah” voor de andere lezer, afhankelijk van hoe ver je zelf van het Aards Paradijs verwijderd bent. Maar of je nu zelf een bontjas van blaadjes verkiest of liever het adamskostuum draagt, toch is het waardevol om dit werk een eerlijke kans te geven. Andere levenswijzen en visies ontdekken is nooit verloren.

Het verhaal op zich is niets om over naar huis te schrijven, maar is ook zeker niet slecht. Waar het echt om lijkt te draaien in Turks Fruit is echter niet het verhaal, maar de kleurrijke (en soms geurige) herinneringen en indrukken. Het boek geeft eerder een gevoel en een indruk mee aan de lezer, dan een interessant plot. 

De bijzondere geïllustreerde uitgave sluit naadloos aan bij de stijl en het verhaal van Wolkers en daarvoor verdient de tekenaar zeker speciale erkenning. Chapeau, hoedje af, doe zo voort.

Heb jij Turks Fruit gelezen? Wat vond jij ervan?

* Er is echter niets kinderachtigs aan deze beeldroman (18+!) en de aanhalingstekens mogen duidelijk maken dat ik de mening niet deel dat (alle) beeldverhalen of strips kinderachtig zijn. Lees maar eens de prachtige strip Thorgal of de reeks van Vrije Vlucht.

** Een bloemlezing: schijten, pleepapier, stinkend gemene wijf, kut is kut, zeikertje, melkzwabbers, kontjeneuken, ansjoviskutje, schijterij enz. 

Fiets- en wandelbox

De volledige titel luidt: Fiets- & wandelbox. 100 routes langs de mooiste landschappen van België. Een titel kan bijna niet duidelijker, maar ook niet saaier zijn. Het is zelfs exact wat er in de box zit: 100 wandelingen en fietstochten door België. Gelukkig wist ik beter dan de box te laten liggen wegens ‘perfect kado voor 50-plussers’. Ofwel ben ik diep van binnen ook een 50-plusser, ofwel is mijn vooroordeel fout. Hoe dan ook, ik ben wandelen gaan appreciëren en deze box is een uitstekend startpunt. In alle eerlijkheid moet ik wel toegeven dat ik nogal selectief ben in de wandelingen die ik wil doen én hebben we er bijgevolg nog maar één uit de box gedaan. Maar ze was wel de moeite.

Aangezien wij geen wegenwandelaars zijn en nogal graag stijgen en dalen, kozen we voor het zuidelijke deel van ons land. We wilden voor een daguitstap echter geen twee uur rijden, dus kozen we voor wandeling 40, vertrekkend in Modave. De wandeling is ter plaatse gekend als ‘petit Modave’ en leidt je weg van het kasteel, door bossen, langs weides, water en schaarse bebouwing, maar ook langs mooie uitzichten op de ‘berg’ en leuke eigenaardigheidjes. Wij deden deze wandeling in januari toen het in het centrum van België gewoon koud was, maar de sneeuw toenam naarmate we zuidelijker trokken. Dat gaf een leuke extra dimensie aan de wandeling, zeker met de zon die ons regelmatig gezellig kwam verwarmen. De wandeling leek goed beschreven in de losse steekkaart, maar we hebben de beschrijving niet nodig gehad omdat de wandeling goed aangegeven stond.

In het boekje staat telkens wat achtergrondinformatie over de streek (al is een hele beschrijving van de grond en de aardlagen niet voor iedereen even interessant), maar ook in de steekkaarten staat veel nuttige informatie: de moeilijkheid van de wandeling, de soort ondergrond, de moeilijkheidsgraad, het vertrekpunt en interessante bezienswaardigheden in de buurt. Erg volledig dus en zeker een aanrader voor de vrijetijdswandelaar of –fietser!

Doe-het-zelf, klussen voor beginners m/v

Het is een ongelooflijk cliché, maar ik kan wel wassen, koken, kuisen en zelfs breien, maar niet klussen. Ik heb nog nooit een gat in een muur geboord of een lekkende kraan hersteld. Niet dat ik het niet wou, maar niemand heeft het mij ooit geleerd. (Wat resulteerde in licht geklus op eigen houtje dat soms goed afliep, soms niet.) En net daarom was ik zo blij toen Doe-het-zelf, klussen voor beginners m/v toekwam. Ze hebben het (gelukkig) niet zo genoemd, maar eigenlijk is het een klusboek voor vrouwen en andere hulpeloze schepsels die de ‘kom eens kijken hoe je dit doet’-sessies gemist hebben. Oké, Bosch zit er overduidelijk mee voor iets achter en dus is de materiaaluitleg wat eenzijdig, maar toch: het is echt een goede basishandleiding. De naam en de toepassing van materiaal wordt beschreven (al had ik graag wat meer fotootjes gehad), er zijn stap-voor-stapinstructies, leuke projecten om zelf te maken en af en toe wat extra tips van ervaren klussers. Soms staat er wat té veel informatie in waardoor je als beginneling wat verloren loopt (slangenboren, spreidpluggen, reciprozagen …), maar je weet natuurlijk nooit wanneer je die informatie nodig hebt. Je moest maar eens willen verbouwen en geen flauw idee hebben waarover je klussende schoonvader het heeft als hij een decoupeerzaag nodig heeft. (Al blijk ik daar, tot mijn grote trots, al met succes mee gewerkt te hebben. Ik wist alleen niet hoe zo’n ding heet.) Dus ben ik een fan? Raad ik het aan? Jazeker! Het is – met enige toewijding – zelfs interessant genoeg om van kaft tot kaft door te lezen. Nog onbestaande gaten, ik kom eraan! (Van zodra ik een boormachine heb.)