Leven en laten leven

De nieuwe Hendrik Groen! Hoera!

Vandaag een recensie in de vorm van een reeks bedenkingen:

- Ik heb het hele boek lang gewacht tot de heer Groen zijn opwachting maakte, maar die is niet komen opdagen. Misschien had ik de achterflap moeten lezen, dan had ik geweten dat ik niet op hem moest wachten. (Ik moet me inhouden om geen verwijzing te maken naar dat ander heerschap waar je beter niet op wacht.*) Daarom waarschuw ik jullie alvast: dit boek gaat niet over Hendrik Groen!

- Dit boek gaat wél over de oerhollandse Arthur Ophof en zijn echtgenote, Afra.

- Ja echt, oerhollands. Best vermakelijk als Vlaming!

- Het verhaal heeft iets weg van The hundred year old man who climbed out of the window and disappeared. Niet slecht dus!

- Ik heb met momenten echt luidop gelachen met het verhaal. Minder dan bij de dagboeken, maar het is nog steeds grappig.

Opgepast, spoilers:

- Als je er zo over nadenkt is Arthur Ophof een behoorlijk onuitstaanbare vent, niet?

- De ironie van ‘waarom heb je niet gewoon …’ maakt het hele verhaal nog grappiger (en meer absurd).

- Ik ben wel blij met het einde. Het is best grappig en laat je achter met een lichtjes sadistisch ‘he he, komt ervan’-gevoel. 

- Eigenlijk is er heel wat ironie die het hele verhaal doorsijpelt. Het verhaal op het eenvoudige niveau lezen, doet je lachen, maar de algehele ironie doet het boek toch stijgen in mijn achting. 

- Je merkt misschien mijn gedempt enthousiasme op. Het is een leuk, aangenaam boek om te lezen en het heeft me echt doen lachen, maar ik kan niet anders dan vergelijken met de dagboeken en dan hinkt deze er toch een beetje achter. Jammer, dus probeer gewoon niet te vergelijken!

Conclusie:

Zeker lezen en neem het zoals het komt. Probeer niet te vergelijken met de dagboeken, maar ontspan gewoon met een volledig nieuw verhaal. Salute!

*Ja hoor, ironie!

Slapen met draken

De bijzondere kaft van Slapen met Draken omarmt geen verhaal, maar een soort vertelling. Een vertelling waarin de auteur probeert over te brengen wat depressie voor haar is en wat het met haar doet.

Ik hoor nog steeds verhalen van mensen die zeggen dat anderen hen vertellen dat ze gewoon moeten opstaan en dingen ondernemen om zich beter te voelen. Maar deze tekst – en vooral deze illustraties – maken duidelijk hoe ‘gewoon’ soms bijna onmogelijk is en hoe vaak mensen met een depressie zichzelf inderdaad een schop onder hun eigen kont proberen te geven … om dan toch opnieuw kopje onder te gaan.

Het boekje maakt duidelijk dat zij hun depressie niet zíjn. Dat zij ook liever ‘gewoon’ uit hun bed komen en leuke dingen doen, maar dat ze soms de kracht niet hebben om tegen hun draken te vechten. Of dat hun draken hen gewoon weer meeslepen.

Het is niet gemakkelijk om te begrijpen wat een depressie echt is als je er zelf nooit mee geconfronteerd bent geweest, maar dit boekje helpt je om toch al wat inzicht te krijgen. Echt begrijpen zal misschien niet lukken, maar het is een begin en hopelijk helpt het de ‘gewoon maar’ snel de wereld uit.

De indoor moestuin

Het is zo leuk om bij de eerste zonnestralen zakken potgrond aan te slepen, moestuinbakken te kopen en te beginnen zaaien en planten dat het een lieve lust is,

MAAR:

-          Niet iedereen heeft een tuin of balkon

-          Na de eerste zonnestralen kan het nog flink vriezen

-          De omstandigheden zijn buiten niet altijd optimaal

-          Je wilt de rest van het jaar eigenlijk ook wel wat kunnen tuinieren

Voor die gevallen heb je dan een boek als De Indoor Moestuin. En er staat echt àlles in wat je moet weten: welke plant voor welk raam moet staan, welk kruid welke pot nodig heeft en hoe je een vijgenboom moet snoeien. Wie tijd en zin heeft kan het boek van de cover tot de achterflap lezen (én uitvoeren) en zo een perfecte binnenmoestuin aanleggen, wie minder geduld heeft kan naar de pagina’s per plantensoort bladeren (en iets minder perfectie nastreven).

Het boek is erg mooi vormgegeven met duidelijke foto’s, vlot geschreven teksten en net de hoeveelheid informatie die je nodig hebt. Wat ook erg handig is, zijn de jaarplanner voor je moestuin en de uitleg achteraan over soorten potgrond, bemesten, zaaien, snoeien enzovoort. Af en toe kom je zelfs tips tegen voor in de keuken of uitleg over het bewaren van je oogst.

Een prachtig naslagwerk om de natuur naar binnen te brengen!

Gezond koken voor één

Voor één koken is niet eenvoudig. Oké, je hoeft inderdaad geen rekening te houden met wat anderen wel of niet lusten, maar ingrediënten zijn altijd te groot verpakt, het is best veel werk en moeite voor alleen jijzelf en … er is niemand die klaagt als je de zoveelste boterham met choco eet. Waarom zou je dan nog moeite doen?

Om die pessimistische kijk te doorbreken, heeft Sanne Mouha een kookboek gemaakt waarmee je eigenlijk terug van 0 moet beginnen. (Wat niet gemakkelijk is, want iets afleren is vaak moeilijker dan iets aanleren.) Ze geeft enkele tips, een winkelschema, wat do’s en dont’s en dan komen de recepten. Eerlijk? Ze zijn echt wel lekker, eenvoudig en snel. En er staan nog wat variaties bij voor als je het recept wilt aanpassen of als je nog een overschotje hebt.

Wat ook erg fijn is, is dat de recepten gevarieerd en ‘hip’ genoeg zijn. Niet de 100^ste lasagne of witloof in de oven*, maar wel nasi goreng, mosselen, tabouleh … En daarnaast staan er ook ontbijtjes, snacks en tussendoortjes en drankjes in. Met wat goede wil helpt dit boek je een hele dag gezond te eten!

* Oké, dat nu wel, maar dan anders.

Nog een allerlaatste kusje

Er zijn zo van die onmogelijke dingen. Zoals aan je kind uitleggen dat zijn of haar oma ernstig ziek is. Of nog erger, dat jij of je partner terminaal ziek bent. Het begrijpen, het afscheid nemen en het rouwen is al zo moeilijk voor volwassenen en je lijkt nooit de juiste woorden te vinden voor wat je wilt zeggen. Wat zeg je dan in hemelsnaam tegen je kind?

Ik was bang dat dit boekje, net als veel andere, ofwel te zweverig zou zijn of vol met clichés die kinderen niet eens begrijpen. Maar gelukkig was ik mis. Met heel normale woorden en in heel normale zinnen, reiken deze gedichtjes woorden aan om je verdriet uit te drukken, afscheid te nemen en toch het mooie niet te vergeten.

De gedichtjes gaan van oma’s en opa’s tot ongeboren broertjes of zusjes en gaan over verschillende situaties, maar zijn ook wat aan te passen indien nodig. Het is een perfect boekje om in huis te hebben voor je kinderen, maar ook op school kan het van pas komen. De gedichtjes zijn eenvoudig, maar doordacht, en zullen het verlies niet verzachten, maar er toch ten minste woorden aan geven.

Emergency cards

Soms vind je gewoon niet het juiste kaartje. Te ouderwets, te hip, te serieus, te chique … niet sarcastisch genoeg. In zo’n geval geef je dan ofwel een fout kaartje met een verontschuldiging erbij, ofwel helemaal niets. Wat maakt zo’n kaartje tenslotte uit hè?

Wel, veel. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik dan voor de ‘dan maar niet’-optie kies, maar eigenlijk is dat heel jammer. Want hoe leuk vind je het zelf wel niet om tussen de rekeningen en reclamefolders een kaartje van een vriend te vinden? Of als je, terwijl je als een zieke dweil ligt te Netflixen, een ‘word snel beter’ kaartje onder je neus geduwd krijgt? Of een ‘zomaar’-kaartje, net wanneer je je een beetje down voelt?

Ik zou zeggen, ga de emergency cards halen. Zelfs al stuur/geef je nooit kaartjes. Want als je ze hebt, moet je ze toch uitdelen (bij de andere verouderde kaartjes in je kast leggen zou zonde zijn) en je maakt je vrienden er weer blij mee. Of jezelf, als je er net als mij enkele aan je prikbord wilt hangen omdat ze gewoon zo leuk zijn!

Dat smaakt naar meer

Een tijdje terug las ik Wijn voor dummies, dus ik was bang dat dit een herhaling van hetzelfde zou zijn. Maar dit wijnboek is veel aangenamer opgemaakt en geeft nog extra informatie, op een beter verteerbare manier ingedeeld. 

Zo heb je onder de categorie ‘rode wijn’ ook nog smaakcategorieën. De eerste daarvan is bijvoorbeeld ‘fruit en vriendelijk’ en daaronder vind je de druivensoorten die erin passen, met elk hun informatie: het drinkmoment, de verhoudingen van de smaken, de herkomst, wat achtergrond … Zo heb je wat kennis over de fles, maar weet je ook wat je ongeveer kunt proeven in de wijn (al is dat nog steeds persoonlijk, leerde ik in Wijn voor dummies). Daardoor kun je ook gaan vergelijken met de andere categorieën: op welke manieren verschillen deze wijntjes? proef ik de verschillen? waarop moet ik letten? Omgekeerd kan ook: als je een wijn uit de categorie lekker vindt, kun je dat als leidraad gebruiken om naar andere lekkere wijnen op zoek te gaan. 

Een heel waardevol boek dus, dat amateur wijnliefhebbers echt op weg kan helpen in de grote en soms moeilijke wijnwereld!

Geef dat kind een slok jenever

Kriebels kreeg ik van de inleiding, want daarin staat uitgelegd hoe vrouwen zich in de jaren na de oorlog moesten gedragen. Hoe ze hun huishouden moesten runnen, (niet) achter hun kinderen moesten rennen, maar wel achter hun echtgenoot moesten rennen. En dan niet met een deegrol, maar met alles wat zijn hartje maar kon begeren.

Gelukkig is dat maar de inleiding, want anders was ik ‘onpasselijk’ geworden. En gelukkig is dat niet wat de auteurs willen voorschrijven; ze kaderen gewoon even de rest van het boek. Dat is trouwens een verzameling van vragen en antwoorden met opvoedtips, iets tussen het ouderwetse ‘steek ze in het kolenhok’ en het moderne ‘leg je redenering uit’ in. En het beste is: eigenlijk maakt het niet uit of je het helemaal eens bent met hun tips of niet. Ze zeggen of willen zelfs niet dat je hun tips tot op de letter volgt. Ze sporen je alleen aan om te vertrouwen op je eigen instinct en je gezond boerenverstand. Nee, we sluiten kinderen met een woede-aanval niet meer op zolder op, maar we moeten ook niet elk detail gaan opzoeken in opvoedboeken en onzeker worden over ons buikgevoel. Een gezonde middenweg waarbij het ook wel eens fout mag gaan.

Dus, jonge ouders, relativeer en vertrouw maar op je buikgevoel. Je bent goed bezig. En als je een no nonsense-aanpak wenst, lees het boek dan maar, anders doe je lekker je eigen ding!

Vraag maar!

Op het eerste gezicht lijkt het misschien een beetje vreemd: een doosje vol vragen aan je kind of van je kind aan jezelf. Je praat toch zo vaak met je kind? En je vraagt toch elke dag hoe het was op school of waarmee ze willen spelen? Ja, natuurlijk. Maar de tweede is geen erg interessante vraag en op de eerste krijg je vaak een ‘goed’ of een ‘ ‘k weet niet’ als antwoord. Met de vragen uit dit doosje kun je even de tijd maken om een écht gesprek te voeren en om echte antwoorden los te krijgen. “Als alles zou kunnen, wat zou je dan wensen?” kan een heel grappig antwoord opleveren, maar kan ook een inzicht geven in de diepere wensen en verlangens van je kind. “Wat zou je fijn vinden om vaker van mij te horen?” kan op een constructieve manier de mindere puntjes in jullie relatie blootleggen nog voor ze problemen geven. En “Welke 2 dingen vind jij mooi aan jezelf?” kan een heel hartverwarmend antwoord opleveren. Allemaal antwoorden die heel waardevol zijn om van je kind te krijgen, maar die niet zo gemakkelijk zullen loskomen bij de standaard vragen tussen de soep en de patatten. Dus blijf zeker vragen hoe je kind zijn dag was, maar creëer bijvoorbeeld ook een nieuw bedtijdritueel: je kind mag één vraag trekken en aan jou stellen, en jij mag één vraag aan hem/haar stellen. Een rustige, fijne manier om de dag af te sluiten!

We hebben geen idee?!

Ik heb altijd een dubbel gevoel bij wetenschap: langs de ene kant vind ik het bijzonder fascinerend wat ze allemaal ontdekken, kunnen en verwezenlijken en daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben. Langs de andere kant heerst er ook vaak een idee van alwetendheid in de (medische) wetenschap en hoewel er inderdaad al veel geweten is, is er ook nog zo enorm veel wat we (nog) niet weten. In mijn beleving bestaan dingen niet niet, omdat ze niet bewezen zijn. In mijn beleving is de mensheid nog erg jong en hebben we van heel veel dingen nog niet eens een vermoeden hoe ze werken of zelfs dát ze bestaan. En daarom vind ik het verfrissend om een boek als dit te lezen. Het is een verzameling van dingen die we nog niet weten. Hoe eerlijk is dat?!

Het boek gaat bijvoorbeeld over de materie waaruit het heelal bestaat. En het uitdijen van het heelal. En de grootte van het heelal. (En bijkomend de nietigheid van de aarde. Over je eigen nietigheid begin ik niet eens. Beeld je zelf maar in hoe enorm nietig je bent ;) ) Het leuke van dit boek is wel dat het erg toegankelijk is geschreven, zodat iedereen weet wat we allemaal niet weten. En zo komen we naadloos (ahum) bij Socrates, die maar evenveel wist als wij.

Last van grootheidswaanzin? Lees dan zeker dit boek! Last van een laag zelfbeeld? Lees dan ook zeker dit boek en weet dat die grote wetenschappers ook helemaal niet zo veel weten ...

Dromen & nachtmerries

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door dromen. Ik herinner me vaak de meest onsamenhangende dromen die perfect logisch leken toen ik sliep, maar pure onzin zijn van zodra ik mijn ogen open. Met enige moeite kan ik van de meeste elementen meestal wel achterhalen waar ze vandaan komen: een vriend die ik al een hele tijd niet meer heb gezien en die ik mis, een situatie waar ik me zorgen over maak, een locatie waar ik (te) veel tijd doorbracht (school meestal ;) ), gevoelens waar ik mee worstel … Maar toch blijft het vreemd om al die dingen samen te zien komen en in het verleden vroeg ik me regelmatig af of de droom in die vorm ook betekenis had. De meest populaire vraag was: was ik echt verliefd op die persoon? (Het antwoord was gelukkig bijna altijd nee! ;) )

Dit boekje kan, als je ervoor openstaat, helpen om je dromen wat te verklaren. Zelf probeer ik er niet té hard mee bezig te zijn omdat ik bang ben dat ik niet diep genoeg zal slapen en niet genoeg zal verwerken als ik er te bewust mee bezig ben, maar toch is het fijn om wat duiding te krijgen. Zo leer je dat de typische ‘oh nee, ik heb niet gestudeerd voor mijn examen’-droom uiteraard niet over examens gaat. (Hoop ik, want anders ben je gezien.)

Kortom, een heel interessant boek voor wie zich weleens afvraagt wat zijn hersenen ’s nachts allemaal uitspoken!

2 soorten mensen

Dit compacte boekje is best een grappig hebbeding. Je zult er geen diepzinnige dingen in vinden, maar een gesprek trek je er zeker wel mee op gang. Het werkt zo: je doorbladert het samen met andere mensen en je kiest telkens een van de twee opties. Bijvoorbeeld een telefoongesprek van 40 seconden of een van 5 uur en 20 minuten. Of je kabels mooi opgerold of in een onontwarbare* knoop.

Er zijn volgens mij twee situaties waarin het boekje volledig tot zijn recht komt: bij awkward stiltes tijdens een feestje of voor een jong koppel dat nog niet samenwoont en nog niet weet waaraan ze zich zullen ergeren. Gesprekstof verzekerd! ;)

* Mijn toevoeging. Je weet vast al naar welke optie mijn voorkeur uitgaat ;)

De kleine engel die geluk bracht

In de kerstperiode kom je altijd verhalen tegen over eenzaamheid, verdriet, vaak teleurstelling … Maar soms zijn er ook wel eens verhalen die zo beginnen, maar met warmte en vriendschap eindigen. Dit is er zo een, maar dan in kindervorm: niet te donker, niet té triest, maar toch met een verhaal dat van eenzaamheid naar vriendschap gaat. Een verhaal dat belangrijke waarden kan overbrengen naar kinderen en dat de volwassenen ook even kan doen stilstaan bij hun macht: de macht om eenzaamheid en verdriet te doorbreken.

Het verhaal wordt ondersteund door paginavullende prenten die de sfeer perfect weergeven.

Het is al wat laat om dit boek als kerstcadeau te geven, maar dat geeft niet, want de boodschap geldt het hele jaar door!

Obama, een intiem portret

Dit boek heeft drie dingen voor mij gedaan. Als eerste gaf het mij een aantal uren puur lees- en kijkplezier. De prachtige foto’s van bijzondere momenten, de begeleidende tekst die soms grappig, soms serieus en soms zelfs emotioneel is, de blikken van Obama … Het is echt een plezier om dit zware boek te doorbladeren. En dus aan deze kant van de situatie te staan. Want dat brengt me bij het tweede ding dat het voor mij gedaan heeft. Het heeft me een eindeloos respect gegeven voor Pete Souza, Obama en zijn familie. Ik had niet graag aan de andere kant van het boek gestaan. De voorgenoemde mensen hebben zich die acht jaren uit de naad gewerkt, letterlijk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en elk hun eigen enorme verantwoordelijkheid gedragen. Zonder te ver uit te weiden, kan ik zeggen dat ik in geen van hun schoenen had willen staan, maar ik bewonder hen wel voor wat ze gedaan, ondergaan en verwezenlijkt hebben. En dat brengt me dan weer bij het derde puntje: wat mis ik de Obama’s … (En dat laat ik voor zich spreken.)

Het (kunnen) lezen van dit boek, dat een unieke inkijk geeft in het dagelijkse leven van een president, heeft mij dankbaar en – zonder overdrijven – veranderd achtergelaten. Het is een prachtig geschenk voor jezelf, voor anderen en voor de toekomst.

Bijbel, verhalen uit het Oude Testament

Deze prachtig uitgegeven Bijbel is de perfecte manier om de verhalen uit het Oude Testament nog eens op te rakelen. Voor kinderen is hij naar mijn mening minder geschikt (ondanks het uitzicht van een prentenboek), maar hij is wel perfect om enkele winteravonden in de zetel met een tas thee door te brengen!

De tekst is niets nieuws (ha ha!), maar de uitgave wel. Geniet ervan!

Een steekje los

Ik leer graag bij en iets bijleren over het orgaan waarmee je aan het bijleren bent, is geweldig meta. Ik begrijp niet àlles van wat erover gezegd wordt in het boek en heb ook niet het geduld om elk detail te gaan uitzoeken, maar ik vind het wel interessant om te weten waar het ‘op het puntje van m’n tong’-gevoel vandaan komt of waarom we bepaalde informatie wel opslaan en andere niet.

Het beste is ook dat je helemaal geen bolleboos moet zijn om een beetje te kunnen volgen wat er gezegd wordt. Als je graag droge verhandelingen leest met voor elk woord het saaiste synoniem, dan kun je maar beter elders gaan zoeken. Dit boek beantwoordt op een leuke, luchtige manier vragen als waarom mensen graag aan het schrikken worden gebracht, of waarom sommige mensen dol zijn op karaoke en anderen gruwelen bij het idee.

Dus leer je graag bij, stel je jezelf ook wel eens vragen bij die grijze massa en wil je vooral niet in slaap vallen bij een saaie uitleg? Dan is dit boek zeker iets voor jou! 

Het blunderboek

Het blunderboek is exact wat het lijkt: een boek vol gênante blunders, waarvan er veel pijnlijk herkenbaar zijn, en af en toe tips hoe je ermee om kunt gaan of blunders kunt vermijden. Niet dat dat betekent dat we niet meer zullen blunderen, maar kom. We kunnen doen alsof het ons zal helpen …

Wat vooral leuk is aan zo’n blunderboek, is de eerlijkheid. Veel van deze blunders kun je niet eens een glamoureuze draai geven. Nee, het is gewoon de pijnlijke, wangenkleurende realiteit. En dat is … tof. Want dat betekent dat je niet alleen bent met je jurk in je slip en je verkeerd geadresseerde e-mails. We zijn gewoon allemaal imperfect. Oef!

Alice in wonderland

Ik zal geen lofzang afsteken over Alice in Wonderland. Het is geniaal geschreven, grappig, leuk en het is verfrissend dat Alice eigenlijk lichtjes onuitstaanbaar is.* Maar dat wist u al.

Wat u misschien nog niet wist, is dat er een erg mooie vertaling bestaat door Nicolaas Matsier, uitgegeven door Boekerij. De cover is origineel en prachtig vormgegeven, maar (tot mijn grote opluchting) ook de vertaling verdient een applausje. Het fijne taalspel van Lewis Carroll is erg moeilijk te vertalen én Boekerij durft zijn boeken nogal eens heel erg Hollands te vertalen, maar voor deze vertaling neem ik mijn petje af. Het is erg goed gedaan én Vlamingen kunnen zich zorgeloos verliezen in het verhaal zonder er weer ruw uitgerukt te worden door een ‘winterjack’ of een ‘oom Jan’. De illustraties zijn uiteraard nog steeds van Mervyn Peake (te nemen of te laten) en zelfs het nawoord is de moeite van het lezen waard.

Als u genoeg Engels kent om het origineel te kunnen appreciëren, raad ik zonder twijfel aan om dat te lezen, maar in alle andere gevallen is deze versie een waardig alternatief. Geniet ervan en ik maak alvast een kleine knicks naar de vertaler.

* Sorry, not sorry. Ik zou m’n woorden terugnemen als ik ze niet meende.

Heerlijke havermout

Heb je dat ook wel eens? Je wil gezond ontbijten, maar eigenlijk vind je havermout helemaal niet zo lekker of je hebt maar één recept en dat ben je intussen ook wel beu? Ik had een manier ontdekt waarop ik het lekker en gemakkelijk vond: met amandelmelk en in de rijstkoker. Mijn favoriete recept is havermout, amandelmelk, blokjes groene appel en wat kaneel in de pot gooien, deksel erop, knopje aan en wachten. Soms at ik ook havermout met blauwe bessen, maar sinds mijn bakje diepvriesbessen op is en ik er nooit aan denk om nieuwe te kopen, is dat geen optie meer.

Ik was dus erg blij om Heerlijke Havermout tegen te komen. De inleiding moet ik nog eens lezen (want serieus, wie leest de inleiding van kookboeken?) en het is jammer dat er tussen de verschillende bereidingswijzen geen rijstkoker staat (want mijn verhoudingen staan nog altijd niet helemaal op punt), maar de recepten kunnen mij al wel bekoren! Haverpap met citroen, framboos en een vleugje cheesecake, haverpap met karamelsaus (van dadels!) en chocoladesaus, haverpap met pindakaas … Als dat je niet meteen aanspreekt, moet je de foto’s maar eens zien! Verder vind je ook nog recepten voor smoothies, granola, soep, stoofpotjes, desserts … Geen excuus meer om geen havermout te eten, dus!

Zelf had ik graag nog wat meer ontbijt-ideetjes gehad (in papvorm), maar misschien moet ik de andere recepten ook maar een eerlijke kans geven! En dat kan perfect met dit boekje. Goedgekeurd!

Slow coffee

Dit heerlijk gezellige boek leert je alles over je tas koffie: van de afkomst van je bonen tot de verschillende bereidingen. Het is niet alleen interessanter dan je vermoedt (hoe snel je zwarte brouwsel je ’s morgens wakker krijgt is op sommige dagen waarschijnlijk het enige wat je interesseert), het is ook nog eens mooi vormgegeven en in korte, goed verteerbare stukjes geschreven. Om het helemaal af te maken, vind je achteraan enkele lekkere ‘recepten’. Ik maakte bijvoorbeeld de Kokos Cowboy Coffee al, perfect om eens af te wisselen! Er staat zelfs een recept in voor kalfsvlees met koffiesaus. (Niets voor mij als vegetariër, maar misschien interesseert het jou.)

Een leuk weetje uit het boek? Het nieuwe hout voor de vijfhonderd jaar oude Jeruzalemkapel in Brugge zou met koffie behandeld zijn om er ouder uit te zien en na de restauratie zie je geen verschil met de originele balken!*

Heb je dus nog een last minute cadeau nodig voor een foodie of een koffiezuiper? Maak ze dan echt oprecht blij met deze kanjer! (Qua inhoud, zó zwaar is ie niet.)

* Ik denk toch dat ze dat bedoelen. Er staat letterlijk “geen verschil te zien met hun even oude collega’s” en dan zou het geen erg goede tip zijn 😉